Rozdział 36

Po chwili stał przede mną całkiem nagi. Widziałam go takiego pierwszy raz w życiu. No może drugi.. Za pierwszym razem niechcący weszłam do łazienki, kiedy on się mył, ale to było jakieś 9 lat temu. Jeszcze nie był taki umięśniony, czy seksowny.
-Coś mi tu nie gra. - wyrwał mnie z podziwiania. - Zdejmij stanik! -rozkazał.
-Ty chyba żartujesz?!
-Zaraz ja ci go zdejmę!! - krzyknął, po czym rzucił się na mnie. Było to dziwne uczucie jak jego "przyjaciel" ocierał się o moje uda. 
-Harry, jakie ty masz pomysły? Ubierz się!
-Nie!! Coś ci nie pasuje? - zapytał ze swoim szyderczym uśmiechem. Chwilę po tej sprzeczce nie miałam na sobie stanika. Został rzucony gdzieś w kąt pokoju.
-Spoko, dwójka nastolatków będzie ze sobą spała nago. Naprawdę nic w tym dziwnego..
-Ale my jesteśmy razem. - powiedział ze smutną miną. Zrobiło mi się go żal. Jak mogłam zapomnieć.
-Harry przepraszam, nie chciałam cię urazić. - zapewniłam.
-Tak.. Nic się nie stało. - dodał, a następnie położył się obok. Widziałam, że coś nadal jest nie tak.
-Kocham cię. Nigdy nie będzie inaczej.. - zapewniłam go.
-Ale, ja ciągle mam wrażenie, że ty tego nie czujesz, że udajesz.. - popatrzył na mnie. Dlaczego on mi nie wierzył?
-Co ty mówisz? Harry.. - przybliżyłam się w jego stronę i przytuliłam. - Nie chcę nawet, żebyś tak myślał. Tak między nami, to trzeba zmienić napis na bransoletce.
-Na jaki?
-Harry + Emily = Big Love.
-Już mi się podoba.. - odwzajemnił mój uścisk. Teraz czułam się tak bezpiecznie. Robiłam mu ręką kółka na klacie, a on gładził mój policzek. To było piękne. Po prostu nie potrafiłam opisać tego co czułam.
-Wiesz, że cię kocham? - przerwał tą ciszę.
-Wiem.. Ale jak to się stało? Byliśmy tylko przyjaciółmi.
-Nie mam pojęcia. Chodźmy spać.- zaproponował.
-Co, jak rano przyjdzie Louis i zdejmie nam kołdrę?
-Pech. Dobranoc. - powiedział, po czym objął mnie ramieniem i zasnęliśmy. Poprawka, on zasnął. Ja rozmyślałam, co może być jutro na okładkach gazet. 


Poczułam czyjeś ruchy na łóżku. Otworzyłam oczy. Był to Harry, który od razu odwrócił się w moją stronę.
-Dzień dobry, kochanie. - powiedział i pocałował mnie w czoło.
-Kiedy ja się do tego przyzwyczaję? Gdzie idziesz? - zapytałam widząc go już prawie całego ubranego. 
-Na śniadanie. - rzucił, po czym dodał - Mówiłem ci już, że jesteś piękna?
-Jeszcze nie. 
-Jesteś piękna, cudowna i kocham cię.
-To trochę więcej. Też cię kocham. - powiedziałam z czułością. On tylko uśmiechnął się i wyszedł z pokoju. Ja jeszcze trochę poleżałam na łóżku i wąchałam zapach perfum mojego chłopaka.

* U Harrego *

Zszedłem na dół, ciągle myśląc o Emily. Zobaczyłem Louisa. Był lekko przyćmiony.

-Hej. - przywitałem się podchodząc do niego i biorąc jabłko.

-Więc jak to teraz jest? Tylko Niall jest wolny? - zapytał, a ja usiadłem do stołu.

-Zobaczymy, Kate się już za niego bierze. - zachichotałem. 

-O czym myślisz? - zapytał przysiadając się do mnie.

-O życiu i w ogóle..

-O Emily.

-Tak, Co? Nie! - krzyknąłem. Niech sobie nie pomyśli, że nie mam już innych tematów.

-Wiedziałem. Proszę nie okłamuj mnie. Bo nawet nie potrafisz.. 

-Jakiś poważny się zrobiłeś ostatnio. - zauważyłem.

-Wydoroślałem. - opowiedział.

-Hahaha, ty?! 

-Oczywiście, że nie. Teraz wszystko się zmieni, jak jesteś z Emily..

-Bez przesady. Lou ciągle się przyjaźnimy.
-Nie! My to bromance! - uśmiałem się z jego miny. Chciałem odpowiedzieć jakimś uściskiem, gdy weszła Kate i wszystko zepsuła.

-Hej chłopcy. - rzuciła, otworzyła lodówkę i wyjęła mleko.

-Słuchaj. Ty i Horan.. Czy coś z tego będzie, bo się trochę nudno robi - rzucił Louis.

-Zamknij się. Dziś zabieram Emily do naszego domu. Nie może być, że tylko u was nocujemy.

-Mi to nie przeszkadza. - powiedziałem. - A własnie, budź resztę, idziemy dziś na kręgle. 

-Dobrze, już idę. Em i tak nie śpi. - poszła, a Louis się na mnie dziwnie popatrzył.

-Spokojnie, nic się wczoraj nie działo.

-Okej - rzucił i wstał. 

Po 30 minutach wszyscy byli na dole. Ja zamówiłem nam 2 tory w kręgielni, a Liam skołował towarzystwo i barek z przekąskami. Wszyscy byli zajęci, szukali jakiejś części garderoby. Ja zastanawiałem się gdzie jest Emily, bo niedawno tu była. Zacząłem jej szukać. Odnalazła się w salonie. Oglądała telewizję. Była taka zafascynowana programem.

-Ej, idziemy. - złapałem ją za rękę, gdy odpowiedziała.

-Siadaj. - przyciągnęła mnie do siebie. Popatrzyłem na plazmę.

-Oh.. - odparłem. 

Harry Styles jest oficjalnie zajęty. Cały świat trąbi o jego wyznaniu miłości do Emily O'Connery podczas wczorajszego wywiadu u Ellen. Życzymy szczęścia. Oto powtórka tego momentu.

-To takie słodkie. Kocham cię. - powiedziała, a ja po raz kolejny poczułem się taki spełniony.

-Ja ciebie też. Chodź. - wstaliśmy, owinąłem swoje ramię wokół jej tali i wyszliśmy z domu. W samochodzie już wszyscy na nas czekali. 
-Co tak długo? - zapytał Niall. 
-Musieli się jeszcze poobmacywać. - dodała Kate.
-A nawet jeśli.. - usłyszałem Emily. - To czy to coś złego?
-No właśnie. - powiedziałem i zacząłem czule całować mój skarb.
-Fuu! - krzyknęli Zayn i Louis. A my tylko popatrzyliśmy na siebie i uśmiechnęliśmy. Pocałunki z nią były nieziemskie. 

*******

Dzięki za 12 obserwujących i ponad 8000 wyświetleń! Czy to jest normalne? Kocham was!! SERIO <3 Mam nadzieję, że rozdział się podoba. Następny już wkrótce !! xxx.