Rozdział 54

-Emi zaczekaj!- dziewczyna odwróciła się.- Co powiesz na zemstę?
-Co masz na myśli?
-Zrobimy tutaj górkę. Jutro jak ta banda przyjdzie zacznie nas odkopywać. Tylko nas już tu nie będzie. Narobimy im stracha. Hahaha.
-Podoba mi się twój tok myślenia. A co ze śniadaniem? Będziemy musieli wcześniej zjeść.
-No prawdopodobnie tak. Ale pomyśl wcześniej przyjdziemy tu. Usadowimy się trochę dalej i będziemy przyglądać się tej paranoi.
-Mi pasuje. - odpowiedziała po czym zaczęliśmy robić tą górkę.
Będąc już w hotelu ze swoimi rzeczami ,które ci idioci zostawili na plaży, ustaliliśmy dokładnie plan i weszliśmy do swoich po cichu by nikogo z domowników nie obudzić. 

* U Emily *

Mogłam wcześniej pomyśleć, że jestem w pokoju z Eleanor. Tylko, że jej nigdzie nie ma. Usłyszałam pukanie do drzwi. Wystraszyłam się, nie chcę by ktoś mnie zobaczył. 
-Emily to ja Harry - to dziwne. Tacy dobrzy teraz z nas przyjaciele. Jak ja już tego nie mogę znieść! W końcu byliśmy razem, ale oczywiście głupia ja musiałam postawić na przyjaźń. Może on już nic z tego nie pamięta. Każdy chyba pamięta nasz początek. Mogłabym przysiąc, że serio coś między nami było. A teraz to coś wyparowało. Okropnie się z tym czuję, udaję przed nim. Jakie to musi być głupie. Otworzyłam mu drzwi.
-Czego chcesz?
-Nie zauważyłaś może czegoś dziwnego?
-Że nie ma Eleanor?
-Nie, że nie ma wszystkich?! Wszedłem do wszystkich pokoi! Powiesz mi o co tu chodzi? - nagle drzwi wejściowe zamknęły się. Z początku myślałam, że to przeciąg, lecz już po chwili wiedziałam co jest grane.
-Louis otwórz !- krzyknęłam.
-Dopiero jak usłyszę bzzzzykanko.. - mówił dosyć niewyraźnie.
-Ile wypiłeś? - zapytał Harry.
-Tylko z 1 może ze 2 butelki winka.. Ale ja chcę too usłysszzeć! - powiedział.
-Boże, między nami jest już zamknięty rozdział, nic nie będzie, możesz otworzyć te drzwi?! - krzyknęłam, ale zaraz potem tego żałowałam, nie chciałam przywracać wspomnień. Po sekundzie drzwi otworzyły się, a w progu stanął Liam.

* U Harrego *

-Boże, między nami jest już zamknięty rozdział, nic nie będzie, możesz otworzyć te drzwi?! - krzyknęła. Poczułem coś, coś w środku, coś w okolicach serca, lub w samym  sercu. 
-Dzięki Liam - rzuciłem i pobiegłem do swojego pokoju. Będąc w środku uznałem, że nie będę płakał. Jest około 2 w nocy. Tamci z tego co widać i słychać ostro zabalowali. Nagle Ktoś wszedł do pokoju. Od razu poznałem, że to Conor.
-Hej stary! - rzucił.
-Ty też jesteś upity? - spytałem.
-Hahha, nie ja nie. Ja, Liam, Kate i Zayn nie. To znaczy Kate trochę wypiła. A Zayn gdzieś wybył, gdy Lou zaczęło odbijać.
-Ciekawe.
-A co tam u was? U ciebie i Em. Trochę pospaliście sobie w tym piasku. 
-No trochę tak - odpowiedziałem i zacząłem pić wodę, stojącą wcześniej na szafce nocnej.
-Słuchaj, widzę jaki masz wpływ na Em - ciągle piłem wodę - Nie chciałbyś mi pomóc jej poderwać? - teraz o mały włos się nie zachłysnąłem. 
-Pode.. co? - zapytałem.
-Poderwać. Mi się ona podoba, a pomyślałem, że skoro wy już nie jesteście razem, to dasz mi trochę wskazówek. - myślałem, że żyły mi zaraz wyjdą na głowie. Ciśnienie już mi podskoczyło. No, ale nie mogłem dać po sobie poznać, że wciąż ją kocham. 
-To, że ci się podoba nic nie znaczy. Możesz ją potem skrzywdzić, to nie jest przedmiot. Najlepsze jest to, że rano możesz budzić się w jej towarzystwie. Ty to czujesz, że jest ci potrzebna do życia. Nie mogę dać ci wskazówek, po prostu pokaż, że ci zależy. Potem jak coś jej zrobisz, będziesz miał do czynienia ze mną. 
-Wow - chłopak zaniemówił.
-Co? - spytałem trochę mniej nerwowo.
-Ty ją ciągle kochasz.
-Nie.. no co ty? Gdyby tak było nie dałbym ci wskazówek.
-Nie dałeś. Choć w sumie dałeś jedną, taką oczywistą.
-Aaa. To się jej trzymaj. Oddaję ci ją. Hehe, a teraz pozwól mi iść spać. Widzimy się rano na kolacji. - powiedziałem, po czym machnąłem ręką.
-Dobranoc - odrzekł i wyszedł. Ja po chwili zasnąłem, z myślą jakim to jestem głupkiem. Kto normalny zrobiłby to, co ja? Najlepiej gadać do Conora jak kretyn z jakimś idiotycznym, poetyckim akcentem. A tak naprawdę, gadać jakieś bzdury. Cały czas gadam bzdury. 

* U Liama *

- Bzykali się?- zpaytał Lou, kiedy wszedłem do pokoju. 
- Nie?! Louis nie za dużo wypiłeś? Mieli się bzyknąć w 3 minuty?
-Ja bym potrafił. - odpowiedział.
-Haha, jesteś taki głupi, gdy jesteś pijany.
-A tobie traktor po ręce przejechał.
-Ile razy mama ci powtarzać, że to są strzałki.
-Gadaj sobie tam o strzałkach. Ja idę do El.- rzekł.
-Nigdzie nie idziesz. Spij już!!! Zaraz Niall i Conor do ciebie przyjdą.
-Dobrze tatusiu. Do jutra.

* U Harrego * 

-Kochanie, chcę być twoja - przełknęła ślinę. Czy to ten moment? Moment w którym się godzimy? Wszędzie czuję jej pocałunki. Rozpina mi guzik przy spodniach. Słyszę dźwięk rozsuwanego rozporka. Nowe pocałunki. Tysiące pocałunków na całym ciele. Gorąco mi, nawet bardzo. To ten moment. 
Pozwalam się prowadzić. 
Zamykam oczy i zaczynam odwzajemniać pieszczoty. W końcu opadliśmy na łóżko. Zatraciliśmy się w sobie. Dyszeliśmy w równym  rytmie. Nagle usłyszałem głośny huk. A do naszego łóżka wskoczył Conor.
-Emily, skarbie. Ja jestem lepszy, chodź do mnie - szepnął jej na ucho. I tak zwyczajnie zostawili mnie gołego, zapłakanego na łóżku. Widziałem ich przyszłość, przepiękna córeczka z przepięknymi dołeczkami, która miała być moja. Całe to ich szczęście miało być moje. Widziałem już z góry, jak mnie chowają do grobu. A na pogrzebie jest tylko moja mama z Gemmą. Wszyscy mnie zostawili. Conor zastąpił moje miejsce.

-Aaaaaaaaaaaaaaaaa!!!!!!
-Harry, co jest?! - krzyknął zestresowany Liam. 
-Obudziłem cię?
-Twoje krzyki chyba słychać w całym hotelu. 
-Przepraszam, miałem koszmar. 
-Nie wątpię.
-Gdie Zayn? - zapytałem.
-Nie wrócił na noc. Harry mi możesz powiedzieć wszystko, co jest?
-Nic, naprawdę, świetnie się czuję.
-Harry..
-Liam, mam ci mówić, że Conor zastąpi moje miejsce, że wszyscy o mnie zapomnicie?
-Skąd ci to przyszło do głowy? On nawet w połowie tob..
-Emily już mi zabrał. Kolejni będziecie wy, a następnie fani. 
-On nigdy cię nie zastąpi. To spoko gość, poza tym, nie ma kręconych włosów. Co do Em, nic na to nie poradzę, jeśli jesteście przyjaciółmi, to chyba nie powinieneś być zazdrosny.
-Wierzysz w to? Może dla niej jestem, ale ona dla mnie na pewno nie. Zawsze była, jest i będzie kimś więcej. 

***********
Przybywam z kolejnym. Komu się podoba? Wiece pewnie czemu tak późno. Mam teraz strasznie dużo  sprawdzianów i kartkówek. Ogólnie ciesze się bo....
JEST NAS JUŻ 40 !!!!! Hahahah oczywiście jeszcze tyle wyświetleń, to takie nierealne. Dziękuję za komentarze, choć było ich mniej, ale dziękuję. Pozdrawiam :>
Kiwcia xxx.

Rozdział 53

Znajoma zielona walizka zniknęła nam z oczu. To była ostatnia. Teraz tylko pozostało odnaleźć odpowiednie wejście i.. czekać. Dziś dało się odczuć ilość mieszkańców Londynu, którzy podróżują poprzez linie Heathrow. Tak. Były tłumy. Jednak pewnej dziewięcioosobowej grupie wcale nie przeszkadzał brak wolnych miejsc siedzących. Znaleźli sobie równie wygodne posłania na ziemi. 

Wejście numer 28, do Madrytu, otwarte.. 

Gdy wyszliśmy z samolotu od razu uderzyła nas fala gorąca. To już na pewno nie była Anglia. Wszyscy zdjęliśmy swetry i pognaliśmy załatwić wszystkie formalności. Nareszcie.. 

Hotel był cudowny. Louis z pewnością może częściej organizować takie niespodzianki. Jedynym problem były pokoje, jednak i z tym uporaliśmy się szybko. Lou był w pokoju z Niallem i Conorem, Zayn, Harry i Liam postanowili być razem.. Kate miała mieszkać ze mną przez dwa tygodnie w tym samym pokoju. Nie wystarczy, że dzieliłam z nią dom przez te wszystkie lata? Nadal dzielę.. Ale już niedługo. Zamierzam wyprowadzić się w najbliższym czasie. Może wrócę do rodziców? Ostatnio otrzymałam od nich maila. Wyprowadzili się z mieszkania w Londynie i wrócili do naszego rodzinnego domu w Irlandii. Nic nie mówiłam? Och, głupia. Moja matka jest rodowitą Brytyjką, jednak mój ojciec pochodzi z Wicklow. Dlatego mam takie 'dziwaczne' nazwisko, O'Connery. Ostatnio zbyt często daję ponieść się myślom, refleksjom. Wciąż zmieniam temat. Eh. W końcu ustaliłyśmy, że będę z Eleanor, a Kate z Danielle w pokoju. Tak. To jednak mogą być udane wakacje. Zaraz, zaraz.. Gdzie jest moje bikini?!

* U Harrego *

Chłopcy nie mogli przestać się śmiać, kiedy otworzyłem walizkę i wyjąłem z niej różowe majtki od stroju kąpielowego.

-Harry, jesteś pewny, że opowiedziałeś nam już wszystko o sobie?

-Przestańcie, to nie moje! 

-Ten stanik też jest niczego sobie.. - dorzucił Zayn przymierzając go, przez co reszta ponownie wybuchnęła śmiechem. Wyrwałem mu go i spojrzałem na rozmiar miseczki.. Czy jak to cholerstwo się nazywało. - To Emily! Skąd to się tu wzięło? Chłopcy, grzebaliście przy naszych bagażach! Małpy! Wredne, śmierdzące..

-Nie kończ - zagroził Louis ukazując niebezpiecznie zęby -Czekaj.. Skąd wiesz, że to Em? 

-Haha, Harry zna każdy centymetr jej ciała! - zawołał Zayn. 

-Dobra chłopcy. Ja idę do Irlandczyka i Conora, a wy zachowujcie się. Za 30minut spotykamy się na korytarzu.. Aha, radzę oddać Emily strój, bo może się wkurzyć.

-LOU, WYJDŹ! - wrzasnąłem rzucając poduszką w zamykające się drzwi. Zabrałem chłopakom różowy, całkiem seksowny kostium i poszedłem do pokoju 312. Do Emily.

-Cześć, chcesz coś? - spytała zdziwiona. Nie zdążyłem nic powiedzieć, kiedy zauważyła i wyrwała mi bikini. 

-To ty je zabrałeś? Myślałam, że zostawiłam w Londynie albo Louis.. Ale Harry, ty?

-Przepraszam, to w ogóle nie tak!

-Och, Harry.. Zrobiłeś się okropnym zboczeńcem. A teraz przepraszam. Za 25minut spoty..

-Tak, wiem.

* U Conora *

Na początku czułem się trochę nieswojo. W końcu zachowałem się jak świnia odbijając Harremu dziewczynę. Zresztą ledwo ich wszystkich znałem.. A jednak zaprosili mnie na "rodzinny wyjazd". Może, mimo wszystko, nie jestem jakiś strasznie zły? Siedziałem w pokoju z Niallem, z którym szybko złapałem kontakt. Wkrótce dołączył do na Louis z wielkim bananem na pysku..
-A wy co tak siedzicie? Zakładać gacie i lecimy na plażę! - powiedział rzucając się na łóżko, na którym leżał Horan i czochrając mu włosy. Śmiech wypełnił pomieszczenie.

* U Kate *

Nie dość, że czułam się podle, to jeszcze odczuwałam silną złość. To nie tak, że nie lubię Danielle. Ona jest cudowna. Jednak zawsze miałyśmy pokój razem. Ja i Emily. Teraz 'my' się rozpadło. Głównie przeze mnie. Gdybym umiała pohamować swój język.. Gdybym nie była taka głupia. Spowiadać się Niallowi ze swoich odczuć, przy otwartych drzwiach pokoju, w którym znajdowała się Emily..

-Idiotka - zawołałam, a Dani spojrzała na mnie zaskoczona. 

-Przepraszam, mówiłam do siebie.

-Rozumiem. Katy, słyszałam, że bardzo podobają ci się nasi chłopcy z boysbandu? 

-Co? Znaczy.. Odkąd stałam się ich fanką uważam, że są bardzo atrakcyjni. Czemu pytasz? 

-Tak, tylko.. Podoba ci się Niall albo Harry? - zapytała z szerokim uśmiechem. Gdybym była facetem, rzuciłabym się na nią.

-Taak - odpowiedziałam na pytanie powoli. 

-W takim razie zmywaj ten swój makijaż. Umalujemy cię odpowiednio. Pokaż, jakie wzięłaś bikini? Hm, całkiem niezłe, ale czekaj! Mam tutaj odpowiedniejsze. No! Zobacz, czy będzie pasowało. Będziesz wyglądała nieziemsko. Na pewno Harry i Niall nie będą mogli oderwać od ciebie wzroku. Co tam oni, na pewno wszyscy! - zaczęłyśmy chichotać..

* U Emily *

Postanowiłam nie zakładać różowego bikini. Nie miałam pojęcia, co wcześniej chłopcy z nim wyprawiali. Zamiast jego, wybrałam turkusowe. Spięłam włosy w luźnego koka. Od tej wilgoci bardzo pokręciły mi się włosy. Nieskromnie przyznam, że nie wyglądałam w takiej fryzurze najgorzej. Włożyłam na siebie pudrową, zwiewną sukienkę na ramiączka. Założyłam do niej czarne japonki, a na ramieniu zawiesiłam turkusową torebkę. Eleanor wyszła wcześniej, aby z Louisem mogli rozejrzeć się trochę po ośrodku wypoczynkowym. Właśnie zamykałam drzwi, kiedy poczułam subtelny dotyk w okolicach ucha. Odwróciłam się i ujrzałam całkiem przystojnego chłopaka z czułym uśmiechem na ustach. Dotknęłam włosów i wyjęłam z nich małego, białego kwiatuszka. Był taki uroczy, niewinny. Schowałam go z powrotem za uchem, między blond włosami, po czym przytuliłam się do znajomego. 

-Dziękuję, Niall - uśmiechnęłam się szeroko. 

-Wyglądasz cudownie. Idziemy do recepcji? Reszta zaraz pewnie też tam będzie, a chyba nie chcemy być ostatni? 

-Oczywiście, że nie. 

-W takim razie, pani pozwoli? 

-Pozwoli, pozwoli - zaśmiałam się, a blondynek złapał mnie pod rękę, po czym skierowaliśmy się w stronę schodów. 

Nie wiedziałam, że Conor miał taką klatkę piersiową.. Aż do teraz.. Muszę częściej zabierać chłopaków nad morze!

Ciągle nie mogłam przestać się śmiać, kiedy przypominałam sobie minę Conora i Nialla, kiedy zdjęłam sukienkę. Przecież doskonale znałam swoje ciało i wiedziałam, że nie mam się zbytnio czym chwalić. Chociaż najbardziej brakowało mi tego pięknego spojrzenia, jakim obdarowywał mnie na każdym kroku Harry, cieszyłam się, że zostaliśmy przyjaciółmi. Nie wyobrażałam sobie bez niego życia, więc rozstanie raz na zawsze nie wchodziło w grę. Potrząsnęłam głową. 

-Co ty, wszy masz? - usłyszałam Zayna. 

-Tak, ale zobacz.. - obsypałam go piachem - Ty też masz! 

-Nie daruję ci tego! 

-Już się boję - rzuciłam, a jednak szybko udałam się w kierunku wody. Dołączyła do mnie Eleanor. Razem pływałyśmy przez jakiś czas w milczeniu, aż w końcu zmęczone jednocześnie przekręciłyśmy się na plecy. 

-Jak ci się układa z Louisem? - zaczęłam rozmowę.

-Dobrze. Rzadko się kłócimy, ale jeśli już to zazwyczaj o jakieś głupoty. Chociaż przyznam się, że czasem mam dość niektórych jego fanek. Też kiedyś byłam Directioner, jednak trudno znieść mi wszystkie nienawiści, jakie wypisują o mnie.. Ale co ja ci mówię.. Ty pewnie wiesz, w końcu byłaś z Harrym, tym najbardziej pożądanym - chlapnęła wodą wysoko w górę. 

-Rozumiem cię doskonale. Ale cieszę się, że między wami wszystko okej. Szczęście bije od was na kilometr. 

-Zabawne. Tak samo myślałam o tobie i Harrym. Nie mogę zrozumieć, dlaczego zerwaliście? Macie zamiar w końcu przyznać się do tego mediom? Wiesz, jacy oni wścibscy potrafią być.

-Po prostu nie dogadywaliśmy się najlepiej. Jeszcze nie wiem, ale kiedy wrócimy do Londynu, chłopcy mają zaplanowany wywiad. Jestem pewna, że padnie pytanie dotyczące naszego związku i Harry będzie zmuszony do uchylenia rąbka tajemnicy - uśmiechnęłam się nikle. El pokiwała głową, po czym jednogłośnie postanowiłyśmy wracać na ląd. Kiedy dochodziłyśmy do naszych leżaków i ręczników poczułam, że ktoś mnie popycha, a ja niebezpiecznie przechylam się i spadam w dół. Upadłam na piach. Do mojego mokrego ciała przyklejały się ziarenka piasku, a ten idiota jeszcze mną tarzał. 

-ZAYN! - wydarłam się skupiając na nas jeszcze większą uwagę gapiów, niż do tej pory. 

-Głupia, nie drzyj się tak. Mówiłem, że się zemszczę! - rzucił uśmiechając się słodziutko. Żałowałam, że Perrie nie było z nami. Może jednak wtedy nie rzuciłby się na mnie. Może - Ej, Harry! Chodź tu i pomóż mi, bo ona cały czas się rzuca. Przytrzymaj jej ręce! I nogi! Kurde, całą ją trzymaj! - wołał. Harry, który dotąd pogrążony był w czytaniu zabawnej historyjki w gazecie odłożył ją i podszedł do nas. Przy okazji zdjął swoje ukochane okulary przeciwsłoneczne, aby lepiej nam się przyjrzeć. Reszta pękała ze śmiechu. Haha. Odpłacę się. Im wszystkim. Po kolei.

-Stary! Ona teraz wygląda gorzej niż mumia - zaśmiał się Hazz, a ja spiorunowałam go wzrokiem - Nie, co ty wyprawiasz? Robisz to zupełnie tak! Pokażę ci - rzucił i przykucnął obok Zayna, który szybko mnie puścił, a Harry równie prędko złapał mnie za nadgarstki, po czym ze zwinnością kotka położył się na mnie. Tym razem nie położył mi głowy na klatce piersiowej i nie udawał, że zaśnie, tak jak miało to miejsce jakiś czas temu w pewnym salonie. Właśnie tak. Pamiętałam każdą chwilę spędzoną z tym wariatem. Zaśmiałam się i przestałam się wyrywać. Spojrzałam w jego zielone oczka ze słodkim uśmiechem. On mi się tylko przyglądał. Nie wymówił jeszcze ani słowa, ani kąciki ust nijak mu drgnęły. Poczułam piach na stopach. Przekręciłam głowę i kątem oka zauważyłam przebiegłego Zayna obsypującego mnie tymi drobinami. Chyba zwariował! Przecież mam go już dosłownie wszędzie! Znów spojrzałam na Harrego. Nieprzyjemnie jego żebra wbijały się w moje. 

-Widzisz? Już się nie wierci. Trzeba mieć odpowiednie podejście.

-Jasne. Po prostu trzeba być tobą! - rzucił Louis, który właśnie tulił się do swojej ukochanej. 

-Wystarczy mieć odpowiednie podejście, a kobieta zrobi dla ciebie wszystko, kochani. 

-Tak? Jesteś pewny swojej racji? 

-Owszem. Jesteś tego dobrym przykładem. 

-Bo się nie wiercę? 

-To też. Która godzina? Zayn, długo jeszcze? Niewygodnie mi na tej kościstej dziewczynie. Zresztą poszedłbym do wody. 

-Wyluzuj, musisz trochę poczekać. Lepiej rozszerz trochę nóżki, bo i ciebie zasypię. 

-Słucham?! - momentalnie znów zaczęłam się wyrywać. Jak mogą mnie zakopać? Żywcem? Nie, tylko nie to! - Conor, chodź tu! Pomóż mi.

Maynard podniósł w końcu swój tyłek przerywając absorbującą rozmowę z Liamem i Danielle i klęknął przy naszej trójce. 

-Chciałbyś może zdjąć ze mnie tego tłustego chłopaka? - spytałam patrząc na Harrego, który niezrażony nie spuszczał ze mnie wzroku. Conor chwilę się zastanawiał..

-Zayn, gdzie mam sypać? 

-Zaczynamy od nóg. Niall i cała zakochana reszta pomóżcie! A ty Harry weź te nogi, bo mówię serio, że cię zakopiemy razem z tą niewiastą! No chodźcie - wołał Zayn, jednak Niall i "cała zakochana reszta" nie reagowała.  

-Róbcie, co chcecie. My idziemy spać, prawda Emily? - w końcu Harry się odezwał. Nie zrozumiałam. Jak to spać? Wtedy objął mnie ramieniem i przyłożył usta do mojego ucha, po czym zaczął nucić jakieś wolne, usypiające piosenki. Już długo tak leżeliśmy.. Wszystko mnie bolało. Miałam ochotę wstać i uciec od tej bandy idiotów. A jednak.. Zmęczenie dopadło mnie pierwsze.

* U Harrego *

Nawet nie zauważyłem, kiedy razem z Emily usnęliśmy. Szczęście, że największe słońce było już dawno za nami inaczej już pierwszego dnia wyglądalibyśmy jak czerwone raczki. Westchnąłem. Odkąd leżałem na Emi, cały czas jej się przyglądałem. Nie wydawała się być smutna, no tak, w końcu rozstaliśmy się w przyjaźni. Tydzień po naszym planowanym powrocie do Anglii, mieliśmy zapisany w harmonogramie kolejny wywiad w KEY 101. Nie miałem na niego ochoty. Nie chciałem ogłaszać światu, że ja i Emily to przeszłość. Byłem cały odrętwiały, więc chciałem wstać i rozruszać trochę kości, jednak coś blokowało moje ruchy. Rozejrzałem się. 

-CHOLERA JASNA, ZAYN, TY IDIOTO!!! - wydarłem się próbując wydostać się spod wielkiej góry piachu. Ten kretyn zakopał mnie i Emily pod kilometrową warstwą piasku. Niech go ja tylko dorwę.

-Harry, co my teraz zrobimy? 

-Obudziłaś się? Nie mam pojęcia. Nie mogę się wydostać. Za bardzo nas przykryli, że tak powiem.

-Trudno spokojnie spać, kiedy ktoś krzyczy tak głośno, jak ty. Czyli nie pozostaje nam nic innego, jak tak leżeć? Cały czas, przytuleni, ciało tuż obok ciała? - śmiała się. Ja razem z nią.

-Chyba masz rację. Jak my to przeżyjemy?

-Nie wiem. Ale nie czuję się komfortowo. Skoro już muszę z tobą spać, to wolałabym w jakimś mięciutkim, wielkim łóżku..

-Jakie sprośne myśli..

-Harry! - nie mogła przestać się śmiać. Oparłem czoło o jej. Nasza przyjaźń nie była zwykła. Do złudzenia przypominała związek kochających się ludzi. A prawda jest taka, że my nie potrzebujemy być razem. To nikomu nie potrzebne. Wtedy ciągle się kłóciliśmy, teraz - w ogóle. - Harry.. Ty podły oszuście! Mam gołe stopy. Wstawaj ze mnie, ale już! - wydało się. Podniosłem się z niemałym ociąganiem, a Emily tuż po mnie, nieco szybciej. 

-Nawet się do mnie nie odzywaj. Połamałeś mi swoim ciężarem wszystkie żebra, a jeszcze mówiłeś, że nie mamy jak się wydostać. Jesteś zwykłym kłamcą! - obraziła się na mnie. Eh, może do wieczora jej przejdzie? 

********

Pierwszy listopadowy rozdział! Wiecie, że mamy już ponad 32 000 wyświetleń? To jest cudowne. Teraz na poważnie.. Co myślicie o rozdziale i o teledysku do Little Things? Ogólnie co o tej piosence. Postanowiłam, że nie zawieszam bloga, gdyż było 20 komentarzy czyli z moimi 40 <3 Jestem z was duuumna Hehe. Oczywiście oczekuje takich niespodzianek pod każdym rozdziałem. 

Kiwcia xxx.